Το Παγκόσμιο Κύπελλο (ή αλλιώς Μουντιάλ) αποτελεί το πιο «ιερό» τρόπαιο στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Η Διεξαγωγή του τουρνουά κάθε 4 χρόνια λιγοστεύει τις ευκαιρίες όπου ένας παίκτης μπορεί να συμμετάσχει και να διεκδικήσει, τιμώντας την φανέλα της Εθνικής του χώρας, το τρόπαιο. Από το μακρινό 1930 μέχρι σήμερα, δεκάδες παίκτες έχουν λάμψει με την επίδοση τους, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που κατάφεραν να στεφθούν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές και δε πάνω από μία φορά. Ποιοι είναι αυτοί; Δείτε στην συνέχεια αναλυτικά:
🏆 Οι Παίκτες με τα περισσότερα Μουντιάλ
- Πελέ – 1958, 1962, 1970 → 3
- Cafu – 1994, 2002 → 2
- Ronaldo (το Φαινόμενο) – 1994, 2002 → 2
- Roberto Carlos – 1994, 2002 → 2
- Gilmar – 1958, 1962 → 2
- Zito – 1958, 1962 → 2
- Vava – 1958, 1962 → 2
- Djalma Santos – 1958, 1962 → 2
- Nilton Santos – 1958, 1962 → 2
- Garrincha – 1958, 1962 → 2
- Pepe – 1958, 1962 → 2
- Giovanni Ferrari – 1934, 1938 → 2
- Giuseppe Meazza – 1934, 1938 → 2
- Eraldo Monzeglio – 1934, 1938 → 2
- Obdulio Varela – 1930, 1950 → 2
Όπως γίνεται αντιληπτό, η κυριαρχία των Βραζιλιάνων είναι εμφανής στη λίστα, με παίκτες που έζησαν τη χρυσή εποχή της “σελεσάο”. Το γεγονός πως αρκετοί εξ αυτών συμμετείχαν σε συνεχόμενες επιτυχίες (’58 & ’62) δείχνει τη σταθερότητα και τη δυναμική της ομάδας εκείνης της εποχής. Η Βραζιλία είναι άλλωστε η μόνη Εθνική ομάδα μέχρι και σήμερα με 5 κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων, παρά το ότι έχει να κατακτήσεις το τρόπαιο από το 2002 με την «μαγική» τριάδα Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο.
Ο Πελέ ξεχωρίζει, καθώς είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία που έχει κατακτήσει τρεις φορές (1958, 1962, 1970) το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ξεκίνησε στα 17 του και έγινε ο νεότερος σκόρερ σε τελικό Μουντιάλ. Η σφραγίδα του στο ποδόσφαιρο είναι ανεξίτηλη, όχι μόνο για τους 3 τίτλους, αλλά γιατί κατάφερε να είναι ενεργό μέλος και πρωταγωνιστής στις κατακτήσεις.
Οι παίκτες με δύο Μουντιάλ σπανίζουν, και μάλιστα πολλοί από αυτούς κατέκτησαν τον δεύτερο τίτλο ως αναπληρωματικοί ή χωρίς λεπτά συμμετοχής. Αυτό τονίζει ακόμα περισσότερο την αξία όσων πρωταγωνίστησαν και στις δύο επιτυχίες.
Ορισμένοι θρύλοι του ποδοσφαίρου μπορεί να μην κοσμούν το βιογραφικό τους με Παγκόσμια Κύπελλα, ωστόσο η θέση τους στην ιστορία του αθλήματος είναι αδιαπραγμάτευτη. Παίκτες όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο Λιονέλ Μέσι και ο Ντιέγκο Μαραντόνα, κατέκτησαν το πολυπόθητο τρόπαιο από μία φορά (αμφότερεοι μετρούν και από έναν χαμένο τελικό). Ο καθένας τους, όμως, στιγμάτισε γενιές και γενιές φιλάθλων , τουρνουά και τουρνουά παγκοσμίων κυπέλλων, αφήνοντας κληρονομιά «αθάνατη» πίσω τους.
Υπάρχουν και άλλοι, οι πιο «άτυχοι» της υπόθεσης αν θέλετε, όπως ο «ιπτάμενος Ολλανδός » Γιόχαν Κρόιφ ή ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, που δεν κατάφεραν ποτέ να σηκώσουν το τρόπαιο με την Εθνική τους. Δεν ήταν λιγότερο σπουδαίοι ούτε στο ελάχιστο. Οι συγκυρίες, το «timing», το επίπεδο της ομάδας τους ή απλώς η σκληρή φύση του νοκ άουτ ποδοσφαίρου, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ίσως όλα μαζί.
Αυτό, όμως, δεν μειώνει στο ελάχιστο το μεγαλείο τους. Το ποδόσφαιρο δεν αποτελείται μόνο από την κατάκτηση ενός Μουντιάλ. Πάρτε ως παράδειγμα αυτό του Κρόιφ. Θεωρείται από πολλούς ο παίκτης και προπονητής που επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλον την εξέλιξη του σύγχρονου ποδοσφαίρου, με τη φιλοσοφία του, το “Total Football” και την επιρροή του στον τρόπο παιχνιδιού του Άγιαξ και της Μπαρτσελόνα.
Η απουσία ενός Μουντιάλ στο παλμαρέ τους… είναι απλώς μια υποσημείωση. Διότι, όπως είπε και ο ίδιος ο μεγάλος Κρόιφ:
«Το ποδόσφαιρο το παίζεις με το μυαλό. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς τεχνική.»
